அப்படியே று மாதங்கள் ஓடின.மாமி மீதோ பவித்ரா மீதோ கை வைக்க சந்தர்ப்பம் வரவேயில்லை.காத்திருந்தேன். ஒரு நாள் என் காத்திருத்தலுக்கு பலன் ஏற்படுவது போல்இருந்தது. அன்று வெள்ளிக்கிழமை மதியம். வெள்ளி, சனி, ஞாயிறு மூன்றுநாட்களுக்கும் ஏதோ அரசு விடுமுறை இருந்ததால், அனேகமாக மெஸ்வாடிக்கையாளர்கள் எல்லோரும் தங்கள் ஊர் சென்றுவிட்டனர். இருவர் மட்டுமேமதுரையில் தங்கியிருந்தோம். என்னைத் தவிர மற்றவன் சீக்கிரமே மதியஉணவை முடித்து சென்றுவிட்டான். நான் மட்டும் உணவருந்திக் கொண்டிருந்தேன்.துளசி மாமி பரிமாறினாள்.வெள்ளியாதலால், பளிச்சென்று தலைக்குக் குளித்து முகத்திற்கு மஞ்சள் பூசி,கொஞ்சம் பூச்சூடி சௌஜன்யமான லக்ஷ்மிகரமான அழகோடு பாங்காக இருந்தாள்மாமி. என் இரத்த நாளங்கள் புடைத்தன. சுண்ணி மகுடிக்கு டும் பாம்புபோல் எழுந்து நடனமாடியது.
எப்படியாவது நினைவுகளைத் திருப்பவேண்டும் என்றஎண்ணத்தில் “மாமி, இன்னிக்கு எங்க பவித்ராவக் காணமே.” என்றேன். “அதுவந்து, அம்பி, அவ ஓரமா ஒக்காந்துட்டு இருக்கா. மூணு நாளைக்கு சமையல்கட்டு பக்கம் வரப்படாதோன்னோ. அதுதான். பக்கத்து வீட்டு அவுட் ஹவுஸ்லமூணு ராத்திரி தங்கிட்டு நாலாம் நாள் குளிச்சுட்டுத் தான் வருவா.” என்றுநாணத்துடன் சொன்னாள் மாமி. துளசி மாமியின் மஞ்சள் பூசிய கன்னங்களில்ரூஜ் பூசப்பட்டது போல் செம்மை பரவியதைப் பார்த்து “போச்சுடா, இன்னும்பெரிய சங்கடம் தான்” என்று மனதுக்குள் கூறிக்கொண்டே துடித்து வீரிட்டுஎழுந்த என் சாமானை கீழே அமுக்கப் பார்த்தேன். முடியவில்லை.சாப்பிட்டுக் கொண்டே.
“மாம் மாமி. இவ்வளவு நாள் கேக்கணும்னுநெனச்சேன், நேரம்தான் ஒழியவேயில்லை. ஒங்காத்து மாமாவ நான் பாத்ததேஇல்லையே. எங்கேர்க்கார்.” என்றேன். எனக்கு ரசம் ஊற்றிக்கொண்டிருந்தவளைகரம் சட்டென்று நின்றது. தலையைத் தூக்கி பார்த்தேன். துளசிமாமியின் கண்களில் ஒரு தயக்கம் தெரிந்தது. லேசாக சோகம் குடிகொண்டதுபோல் இருந்தது. “மாமி” என்று மீண்டும் குரல் கொடுத்தேன். “ப்ச்.ஒண்ணுமில்ல பாலு.” என்று தலையை சிலுப்பிக் கொண்டு ரசத்தை ஊற்றினாள்.”சொல்லவேண்டாம்னு நெனச்சேள்னா சொல்லவேண்டாம் மாமி. பரவால்ல.தப்பா நெனச்சுக்க மாட்டேன்.” என்றேன். இருந்தாலும் வலாக இருந்தது.”பாலு, ஒன்னப் பாத்தா எங்க ஸ்னேகிதாள, ஒரவுக்காராளப் பாத்தாப்புலஇருக்கு. ஒன்கிட்ட சொல்ல நேக்கு என்ன கஷ்டம். சொல்றேன் பாலு, அது ஒருகதை. இன்னும் எனக்கு என்ன நடந்ததுன்னு புரியல்ல.
யார்கிட்டயும் இந்தக்கதையச் சொல்லவேண்டாம்னு நெனச்சேன். கோமுப் பாட்டி காலமாறச்சேஎங்கிட்ட படிச்சு படிச்சு சொல்லிட்டு போனா – டீ துளசி, யாரிகிட்டயும்ஒன் ரிஷி மூலம் நதிமூலம் சொல்லாதடீ – அப்பிடின்னு சொல்லிட்டு 16 வருஷம்முன்னால கோமுப் பாட்டி காலமானா. இன்னி வரை மூச்சு விட்டதில்ல.ஒன்னப் பாத்தா என்னவோ சொல்லணும்னு தோணுதுடா பாலு.” என்ற துளசிமாமி, தன் கதையைத் தொடங்கினாள்.”திருநெல்வேலி பக்கத்துல சேர்மாதேவின்னு ஒர் ஊர் இருக்கோன்னோ. அதுபக்கத்துல ஒரு சின்ன குக்ராமத்துல எங்கப்பா புரோகிதம் பண்ணிண்டுருந்தார்.நான் ரெண்டு வருஷம் படிப்புக்கு போனேன். அதுக்கு பின்னால, பொம்மனாட்டிக்குபடிப்பு எதுக்குன்னு நிறுத்திட்டா. அம்மாகிட்ட வகையா சமைக்ககத்துகிட்டேன். அது பகவான் போட்ட பிச்சையா எனக்கு இப்போ காரம்கொடுத்துட்டு இருக்கு.
பன்னெண்டு வயசுக்குள்ள 100 பேருக்கு சமையல்செய்யராபல நல்ல மணமான கை எனக்கு. பதினாலு முடியறதுக்குள்ள நான்பெரியவளாகி ஒக்காந்துட்டேன். அவ்வளவுதான், அடுத்த ரெண்டே மாசத்துலஎன்ன திருநெல்வேலில இருக்குற 40 வயசான புரோகிதம் பார்குற ப்ராமணருக்குகட்டி குடுத்துட்டார் அப்பா. எனக்கு 14 கூட கல்ல. புக்காம் வந்துட்டேன்.””புரோகிதத்துல செத்த கொறச்ச வருமானம்தான். அதுனால தின்னவேலில ஒருவக்கீல் மாமா த்துல சமையலுக்கு ஒத்தாசையா போய் நானும் சம்பாத்யம்பண்ணேன். நாலு மாசம் யிருக்கும்.
ஒரு நா விடியக் காலைல மார்கழிமாசம் கோலம் போட்டுண்டு இருக்கறச்சே மயக்கம் போட்டுட்டேன். வாந்திஎடுத்தேன். பக்கத்தாத்துல அப்போ இருந்தவா தான் கோமுப் பாட்டி. என் கைபிடிச்சு பாத்து, எங்காத்துக் காரரப் பாத்து, டேய் நீ அப்பா கப்போறேடான்னா. அவ்வளவுதான் எங்காத்து மாமாவுக்கு ஒரே ரௌத்ரம் வந்துது.என்னப் பாக்காதடி. ஒன் மொகத்துல முழிச்சா பாவம்டி. நா காசியாத்திரை போறேன். திரும்பி வரமாட்டேன்னு சொல்லிப் போயிட்டார்.இவர் ஏன் இப்பிடி பண்ணார்னு இன்னி வரை புரியல்லே.
கோமுப் பாட்டிகிட்டேகேட்டேன். போடி நோக்கு ஒண்ணும் புரியாதுடி. இப்பிடி ஒண்ணும் அறியாஜீவனா இருக்கியே அப்பிடின்னா.””நானும் கோமுப் பாட்டியும் ஒடனே கெளம்பி மதுரை வந்துட்டோம். இங்க பாட்டிமெஸ் ரம்பிச்சா. கொஞ்சம் கொஞ்சமா என் வயறு பெருசாயிண்டே போனது.ஒரு நாள் வலி எடுத்தது. ராஜாஜி ஸ்பத்திரி அழைச்சுண்டு போனா,மயக்காயிட்டேன். கொழந்த பவித்ரா வந்துட்டா. அவ்ளோதான் எனக்குதெரியும். திடீர்னு காசிலேர்ந்து கோமுப் பாட்டிக்கு ஒரு கடுதாசி வந்துது.எங்காத்துக்காரர் எழுதியிருந்தார். என் முகத்துல முழிக்க மாட்டேன்னுஎழுதியிருந்தார். பின்னே பாட்டி ஒரு நாள் காலமாயிட்டா. எனக்கு 17வயசு தான். இருந்தாலும் அந்த மெஸ்ஸ நானே நடத்திண்டு வர்ரேன். இப்பவும்எங்காத்துக்காரர் று மாசத்துக்கு ஒரு வாட்டி எனக்கு லெட்டர் எழுதுறார். னாவேற ஒண்ணும் கேக்கமாட்டார். பவித்ரா கொழந்த எப்பிடி இருக்காஅப்பிடின்னு மட்டும் கேட்டிருக்கும் அதான்.
” என்று சொல்லி முடித்தாள், துளசிமாமி.எனக்கு ஓரளவு புரிந்தது. சின்ன வயதில் மாமி யாராலோ எமாற்றப்பட்டிருக்கிறாள். னால் இன்னும் அப்பாவியாக இருக்கிறாள். “மாம்மாமி, அன்னிக்கி கார்த்தால மயக்கமா விழுந்தேளே. அதுக்கு முன்னாலஎப்பவாவது மயக்கமா விழுந்துருக்கேளா.” என்று கேட்டேன்.”ஓ, ஒரே வாட்டி, சரியா அதுக்கு சரியா ஒரு மாசம் முன்னாடி விஸ்வநாதன்வக்கீல் மாமா த்துல ஒரு நா அந்த மாமா ஒரு லோட்டால செவப்பா ஒருதிரவம் கொண்டு வந்தா. த்துல யாரும் இல்ல. இந்தாடீம்மா ப்ரசாதம்சாப்பிடு அப்பிடின்னு குடுத்தா. புளிப்பா இருந்துது. இது என்ன மாமான்னுநான் கேட்டுண்டு இருக்கறச்சே மயக்கம் போட்டுட்டேன். கொஞ்ச நேரம் கழிச்சுஎழுந்தேன். ஒரே அசதியா இருந்தது. எழுந்து த்துக்கு வந்துட்டேன். அந்தவிஸ்வநாதன் மாமா ரொம்ப நல்லவா.
kamakataigaltamil துளசி மாமியின் கர்ப்பத்திற்கு காரணம் – 2
நானும் கோமுப் பாட்டியும் மதுரைகெளம்பறச்சே 1000 ரூபா கொடுத்தார்.” என்றாள்.நான் மேலும் கதையை நோண்டலாம் என்று தீர்மானித்தேன். “நான்கேக்குறேன்னு தப்பா எடுத்துக்காதீங்கோ மாமி, ஒங்களுக்கு ஒங்காத்துமாமாவுக்கும் சாந்தி முஹ¥ர்த்தம் நடந்துதோ.” என்று தயங்கியபடி கேட்டேன்.னால் மாமியோ சற்றும் வெட்கப் படவில்லை. “ஓ தாராளமா நடந்துதே.உள்ளே போனேன். அவர் பாதி சொம்பு பால் குடிச்சார். நான் பாதிசொம்பு குடிச்சேன். பின்னே அவர் தூங்கிட்டார், நானும் தூங்கிட்டேன்.””என்ன மாமி அவ்ளோதானா சாந்தி முஹ¥ர்த்தம்?””என்ன அம்பி எனக்கு ஒண்ணும் தெரியாதுன்னு நெனச்சியா. வேற என்ன பண்ணுவாசாந்தி முஹ¥ர்த்தத்துல. வேற என்ன இருக்கு சாந்தி முஹ¥ர்த்தம்னா, என்னபகவத்கீதை படிக்கப்போறாளான்ன. பால் குடிக்கணும்.
தூங்கணும்அவ்ளோதானே.””இல்ல மாமி, பவித்ரா எப்பிடி பொறந்தான்னு ஒங்களுக்குத் தெரியுமாமாமி.””தெரியாம என்ன பாலு அம்பி. கோமுப் பாட்டி சொன்னா. என்னோட வயறுபெரிசாச்சோன்னோ. அதுக்குள்ள வளந்துண்டே வந்தாளாம். 10 மாசம்கழிச்சு வெளியே வந்துட்டாளாம். எல்லா பொம்மனாட்டிகளுக்கும் அதுதானநடக்கும், எனக்கு தெரியாதான்ன.”எனக்கு பயங்கர வியப்பாக இருந்தது. இவ்வளவு அப்பாவியாக இருக்க முடியுமாஎன்ன. சரி இன்னும் டெஸ்ட் செய்து பார்க்கலாம் என்று நினைத்தேன்.”பரவால்லயே மாமி, படிக்காட்டா கூட நீங்க நெறைய தெரிஞ்சுண்டுவச்சிருக்கேளே.
இன்னோரு கேள்விக்கு ஒங்களுக்கு பதில் தெரியுதான்னுபாப்போம் மாமி. பவித்ரா கொழந்த ஒங்க வயத்துக்குள்ள எப்பிடி வந்தான்னுதெரியுமோ.” என்று acid test ன கேள்வியைக் கேட்டேன்.”என்னடா அம்பி, என்ன அவ்வளவு அசடுன்னு நெனச்சியா. நா 8 வயசுஇருக்கறச்சேயே எங்க பக்கத்தாத்து பரிமளா மாமி எனக்கு அந்த ரகசியத்தச்சொல்லிக் குடுத்துட்டா. நோக்கு தெரியாதா பாலு.” என்ற மாமி சற்றுவெட்கப்பட்டது போல் இருந்தது. பரவாயில்லையே இது தெரியுமா இந்தமாமிக்கு என்று நான் நினைத்த போதே என் நினைவுகளை பொடிப்பொடியாக்கினாள். “பரிமளா மாமி சொன்னா, புருஷாளோட வேஷ்டியையும்த்துக்காரியோட பொடவையையும் ஒரே தண்ணில தோய்ச்சு ஒரே கொடிலகாயப் போடும் போது ஒண்ணு மேல ஒண்ணு தவறி விழுந்துட்டா த்துக்காரிவயத்துல கொழந்த ஜனிச்சுரும்னு அந்த ரகசியத்த என் காதுல சொல்லிட்டாபரிமளா மாமி.” என்று சொன்னபோது என் காதுகளை நானே நம்பஇயலவில்லை. இது போலெல்லாம் ஒரு அப்பாவி உலகத்தில் இருக்க முடியுமா.கதை சொல்லும் சுவாரஸியத்தில் மாமியின் மடிசார் முந்தானை விலகியதைக்கூட அவள் கவனிக்கவில்லை.
குனிந்து தயிர்சாதம் பரிமாறினாள்.திமிறும் இளமைகள் முயல்குட்டிகளாய்த் துள்ளின. இது போன்ற அப்பாவி மாமிப்ரா எங்கே அணியப் போகிறாள். சும்மா தளதளவென்று கொங்கைகளைக்காட்டியதில் என் பூளால் அடக்க முடியவில்லை. ஜட்டியில் அழுத்தி வலிக்கத்தொடங்கியது. மாமி சற்று உள்ளே சென்றபோது என் வேட்டிக்குள்ளிருந்தஜட்டியை வேகமாக உருவிவிட்டு பெஞ்சுக்கு கீழ் தள்ளினேன். வலது கையால்சுண்ணியை வேட்டியோடு பிடித்து அடித்துக் கொண்டே வலது கையால்சாப்பிட்டேன். மாமி இன்னும் முந்தானை சரி செய்யாமல் என் முன்னால் நின்றுஏதோ பேசிக் கொண்டே இருந்தாள். நானும் பதிலுக்கு சிரித்துக் கொண்டேபவித்ராவுக்கு பாலூட்டிய பால்க் கலசங்களை பார்வையிட்டுக் கொண்டே சுண்ணியைஇயக்கினேன்.
“மாமி, நீங்க படிப்பு எல்லாம் படிச்சுது இல்ல மாமி, அதுனால ஒங்களபரிமளா மாமி நன்னா ஏமாத்திருக்கா. நேக்குத் தெரியும் மாமி,பவித்ரா ஒங்க வயத்துல எப்பிடி ஜனிச்சுருக்கான்னு. நீங்க எங்கிட்டேர்ந்துகேட்டு தெரிஞ்சுக்க விரும்பறேளா மாமி.” என்று கேட்டேன்.துளசி மாமியின் முகத்தில் சற்று குழப்பம் நுழைவது தெரிந்தது. என்னைநம்பாமல் இருக்க முடியவில்லை. னால் இது வரை பரிமளா சொன்னதில் இவள்வைத்திருந்த நம்பிக்கையை ஒரேடியாக கை விடவும் இயலவில்லை.”ஒங்களுக்கு இஷ்டம் இல்லன்னா வேண்டாம் மாமி. னா ஒண்ண மட்டும் ஞாபகத்துலவச்சுக்கோங்கோ, பரிமளா மாமி சொன்னத எல்லாம் நம்பாதீங்கோஅவ்ளோதான் நான் சொல்லமுடியும்.
” என்று மீண்டும் suggestive கசொன்னேன்.”இல்ல பாலு அம்பி, நீ நல்லா படிச்சவன். ஒங்கிட்ட சொல்ல என்ன இருக்கு.இப்பவே இங்க வரவா செல பேர் எங்கிட்ட சொல்லியிருக்கா – என்ன மாமிஒங்காத்து பொண்ணு பவித்ராவ பாலுவுக்கே குடுக்கப் போறேளான்னு. அவ்வளவுதூரத்துக்கு வந்தப்புறம், ஒன்ன நம்பாம இருப்பேனா பாலு. சொல்லு, எனக்கும்தெரிஞ்சிக்கணும்னு சையா இருக்கு. சொல்லு பாலு, பவித்ரா எப்பிடி என்வயித்துல ஜனிச்சா. துணிக்காயப் போடற கொடில பொடவையும் வேஷ்டியும்கலந்ததுனால கொழந்த வந்துதுன்னு சொன்னது தப்பா. சொல்லு பாலு” என்றுகெஞ்சத் தொடனாள் மாமி.”மாமி, ஒங்காத்து மாமா வேஷ்டி போடாமல் இருக்கும் போதுபாத்திருக்கேளோ.””சீச்சீ. புருஷாள அப்பிடியெல்லாம் பாக்கலாமோ.
எங்காத்து மாமாஅப்பிடியெல்லாம் இருக்கவே மாட்டார். புருஷாளும் த்துக்காரியும்தொட்டுக்கவே கூடாதுன்றவர் அப்பிடியெல்லாம் நிப்பாளா என்ன.””அப்ப நீங்களும் மாமாவும் ஒர்த்தரை ஒர்த்தர் தொட்டுண்டதே கெடையாதா,மாமி.””ஐயய்யோ புருஷாளும் பொம்மனாட்டியும் ஒர்தர ஒர்தர் தொடப்படாதுன்னுஎங்காத்து மாமா சொல்வார் பாலு.””ஒங்களுக்கு மாமாவ வேஷ்டி இல்லாம பாக்கணும்னு தோணல்லயா மாமி.””பாக்கறதுல என்ன இருக்கு பாலு. சின்ன கொழந்தைகள பாத்தது இல்லையா.சின்னதா குஞ்சு, இத்துனூண்ட்டா வெண்டைக்காய நறுக்கி வச்சாப்புல நீட்டிக்கிட்டு இருக்குமே. என்ன பெரியவாளுக்கு கொஞ்சம் பெரிசா இருக்கப்போறது.கொழந்தைகள் கொஞ்சமா மூத்திரம் பெய்வா, பெரியவா கொஞ்சம்ஜாஸ்தியா போவா.
வேறென்ன இருக்கப் போறது.”நான் சட்டென்று கை கழுவிவிட்டு மாமியை நோக்கித் திரும்பி “இதுமாதிரி இருக்குமா மாமி” என்று என் இடுப்புக்குக் கீழ் காட்டினேன்.வேட்டியை ஜிவ்வென்று தூக்கி டெண்ட் போல் நின்று இருந்தது. அப்பொழுதும்வெளியே தெரியவில்லை. வேட்டி மட்டும் தூக்கி நின்றது.”என்னது பாலு, இது என்ன இப்பிடி ஏதோ கொம்பு தூக்கிண்டு நிக்குறாப்லஇருக்கு.” என்று கண்களில் பயம் தெரியக் கேட்டாள் துளசி மாமி.”வாங்கோ மாமி, என் வேஷ்டிய இங்கத் தொட்டுப் பாருங்கோ.” என்றேன்.”இல்ல பாலு, பண்ணப் படாது.””அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல மாமி. இங்க வாங்கோளேன்” என்று அவள் கையைப்பிடித்து இழுத்தேன்.”ஐய்யய்யோ, கையப் பிடிக்கறயே பாலு, தப்போல்லியோ.
“”நான் சொன்னேனே மாமி, பவித்ரா எப்பிடி பொறந்தான்னுதெரிஞ்சிக்கணுமோல்லியோ. அதான் இப்பிடி பண்றேன்.”அரைகுறை மனதோடு என் கையில் அவள் கையைக் கொடுத்தாள். வேலை செய்துஇறுகிப் போன கை, மென்மையை இன்னும் தக்க வைத்துக் கொண்டிருந்ததைப்உணர்ந்து ச்சரியப்பட்டேன். துளசி மாமியின் அழகுக்கும் இளமைக்கும்ண்பிள்ளையைக் கட்டிப் போட்டிருக்கவேண்டும். மாமியின் சின்ன வயதுவெகுளித்தனம் ஒரு பக்கம், சுத்தமாக சுண்ணி எழும்பாத, வயது பொருந்தாதமாமா ஒரு புறம் என்று சேர்ந்து செக்ஸ் என்றாலே என்னவென்று 33 வயது வரைமாமியை வளர்த்து விட்டிருந்தது. இந்த லட்சணத்தில் கல்யாண வயதில் ஒருபெண் வேறு இருக்கின்றது.மாமியின் இரு கைகளையும் பற்றினேன். மெதுவாக உள்ளங்கைகளை தடவினேன்.லேசாகச் சிலிர்த்தாள். மெதுவாக முழங்கை வரை என் விரலால் வருடினேன்
Part 3 Coming soon
