பளீச், பளீச் என்று எங்கு பார்த்தாலும் கேமரா வெளிச்சம்
நிருபர்கள் அருணை கேள்வி மேல் கேள்வி கேட்டு துளைத்தார்கள்…
“அந்த படங்கள் உண்மையா சார்”
‘நோ கமெண்ட்ஸ் ப்ளீஸ்’ என்று அருண் தப்பிக்க பார்த்தான். நிருபர்கள் விடுவதாக தெரியவில்லை.
ஒரு சோடா புட்டி கேட்டான்.
“சார், இதற்கும் அந்த அமைச்சர் சின்னப்பனுக்கும் ஏதாவது தொடர்பு இருக்கா?’
‘நோ கமெண்ட்ஸ் ப்ளீஸ்’ என்று அருண் தப்பிக்க பார்த்தான்.
ஆனால் நிருபர்கள் அவனை விடுவதாக இல்லை, அருண் மிரண்டு போயிருந்தான். ஏனென்றால் அந்த புகைப்படங்கள் எல்லாம் எல்லா பத்திரிகையிலும் வந்து விட்டது. ஆளாளுக்கு என்னென்னவோ எழுதினார்கள். ஒரு பத்திரிகை “அருண் ஹைதராபாத்தில் கும்மாளம்” என்று எல்லா புராணங்ககளையும் எழுதியிருந்தார்கள். அந்த இரு பெண்கள் விபச்சாரிகள் என்றும் எழுதியிருந்தார்கள். இவர்களுக்கு இப்படி எழுத உரிமை கொடுத்தது யார்?
நான் வேகமாக வந்து அவர்களை காரில் ஏற்றிக்கொண்டேன். வீடு திரும்பும் வரை அருண் ஏதும் பேசவேயில்லை. என் பெண்கள் எல்லாரும் மிரண்டு போயிருந்தார்கள். வரும்போதே செல்ஃபோனில் என் சம்பந்தி – அதுதான் கவிதாவின் அப்பா பேசினார். தங்களை போன்றவர்களுக்கும் எங்களை போன்றவர்களுக்கும் இனி மேல் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை என்று சொன்னார். இப்போது மட்டும் சம்பந்தம் இருக்கா என்ன? அதை விட பெரிய தமாஷ் – என் பத்திரிகை ஆசிரியர் பேசியதுதான். என்னால் அவர் பத்திரிகைக்கு அவமானமாம். லொல்லுதானே? கட்டு கட்டாக என் வேலை நீக்கம் ஆர்டர் பழுப்பு நிற கவரில் வந்தது. ஆனால் என்னால் இவரை மட்டும் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது. என்னை நீக்காவிட்டால் பத்திரிகைக்கு கரண்ட் கட்டாகி விடும்.
ஆனால் சின்னப்பன் இப்போது எல்லாருக்கும் ஆப்பு வைத்து விட்டான்! வீட்டுக்கு வந்தேன். வந்தவுடன் போன் செய்து ஆனந்தை வரவழித்தேன்.
அருணை பார்த்து சொன்னேன்.
அருண் “இதுதான் நமக்கு கடைசி படம். படம் பெயர் கடைசி போராட்டம். நாமா இல்லை அவர்களா என்று ஒரு கை பார்த்து விடுவோம்’ என்றேன்.
அருண் தலையாட்டினான்.
“ஆம் ராதா. இதுதான் நம் கடைசி முயற்சி! எம்.ஜி.ஆர் இப்படித்தான் கடைசியாக ஒரு படம் எடுத்தார் – நாடோடி மன்னன் என்று! அந்த பட விழாவில் சொன்னார் – இந்த படம் Oடினால் நான் மன்னன் – இல்லையென்றால் நான் நாடோடி! என் நிலமையும் அப்படித்தான். இது நம் கடைசி போராட்டம்’
‘அருண் பார்த்து விடுவோம்!’
அருணும், ஆனந்தும் நன்றாக பழகியது சந்தோஷத்தை அளித்தது.
சினிமா என்பது ஒரு டீம் வொர்க். எல்லாரும் ஒழுங்காக பணி ஆற்றினால்தான் வெற்றி வரும்! ஏழை ஹீரோ கனவு கன்னியோடு அமெரிக்காவில் ஆடுவான். இதில் எங்கே இருக்கு லாஜிக்! ஆனால் கருத்தப்பட்டியில் இருக்கும் ரசிகர் ஹீரோ டான்ஸ் ஆடிவிட்டு வரும்வரை காத்திருப்பான். இதுதான் சினிமா! இன்ட்டர்வெல்லில் தம்மடிக்க போகும் ரசிகனை மீண்டும் இழுத்தும் வரும் வேலையை இசை செய்ய வேண்டும். பாடல்கள் நன்றாக இருக்க வேண்டும். “ஒரு விலாங்கு மீன்’ ஒரு படத்தையே வெற்றி பெற செய்யும். நடனம் நன்றாக இருக்க வேண்டும். ஸ்டண்ட் நன்றாக இருக்க வேண்டும்………
ஆனந்தை பார்த்து சொன்னேன் – “ஆனந்த் – உன் எல்லா சினிமா வித்தையும் பயன்படுத்து. நல்ல டெக்னீஷியன்ஸ் பிடி! இளைஞர்கள். பசியோடு சாதிக்க துடிக்கும் ஆனால் வாய்ப்பு கிடைக்காத இளைஞர்களை பிடி! நாம் சாதிப்போம்’
ஆம் – இது இறுதி முயற்சி. நான் திருச்சிக்கு கிளம்பினேன். அங்கே என் குரு எட்வர்ட்ஸ் இருக்கிறார். அவருக்கு வயது 87. ஒரு சமயம் ஐரோப்பாவில் ஒரு தமிழ் படத்தை பார்த்து இங்கேயே வந்து தங்கி விட்டவர். இந்தியா புழுதி என்றவருக்கு புழுதிதான் எனக்கு பிடிக்கும் என்பவர். அவரிடம் பேச வேண்டும். சினிமா பற்றி மேலும் தெரிந்துக்கொள்ள வேண்டும்… இருக்கும் காலம் குறைவு!
****
லேசாக தூக்கிப்போட்டது. சில விநாடிகள் ஆயிற்று நான் ஏ.சி காரில் போய் கொண்டு இருப்பதை. காலையில் வேக வேகமாக ஒரு ட்ராவல் கார் ஆனந்த் அரேஞ்ச் செய்திருந்தான். ட்ராவல் கார் திடீரென்று நின்றது. கடிகாரத்தை சரி பார்த்தேன். சரியாக பத்து மணி. இன்னும் திருச்சி செல்ல இன்னும் குறைந்த பட்சம் ஆறு மணி நேரமாவது ஆகும். நான் பின் ஜன்னல் Oரத்தில் அமர்நிதிருந்தேன். வெளியே ஏற்கனவே தூறல். உள்ளே ஏ.சியும் முழுவதுமாக இருந்ததால் ஒரே குளிரெடுத்தது. ஆனால் எனக்கு குளிர்ச்சி மிகவும் பிடிக்கும். இமயமலைக்கே சென்றாலும் எனக்கு ஏ.சி வேண்டும். கைப்பையில் இருந்து ஒரு பெரிய பெட்ஷீட் எடுத்து லேசாக மேலே போர்த்திக்கொண்டேன். இது என் மேனர்ஸ். வெளியே ஒரு கும்மிருட்டு.
கார் திடீரென்று நின்றது. சிங் “மேடம் நான் போய் சிகரேட் வாங்கி வருகிறேன்” என்றான்.
காலையில் இந்த சிங்கை பார்த்ததும் மனம் லேசாக அடித்தது. சீக்கியர்கள் மட்டும் எப்படி இப்படி இருக்கிறார்கள் கர்லாக்கட்டை போல! என் மூட் மிகவும் மாறியதற்கு இவனும் ஒரு காரணம். இவனுக்கு சுட்டு போட்டாலும் தமிழ் வராது. எனவே என் அரைக்குறை இந்தியில் அவனுடன் சிறிதே பேச முடிந்தது. இனி சிஙகுடன் எல்லாம் உரையாடல்களும் தமிழில்!
“Oக்கே! எனக்கு புகை அலர்ஜி. அங்கேயெ தம் அடித்துவிட்டு வா” என்றேன்.
“சரி மேடம். இன்னும் கால் மணி நேரத்தில் வந்து விடுகிறேன்” என்று காரை விட்டு இறங்கினான்.
நான் சோம்பல் முறித்துக்கொண்டே அந்த இடத்தில் நின்றிருந்தவர்களை பார்வையிட்டேன். ஒரு வயதான பாட்டி அந்த நேரத்திலும் வெற்றிலை குதப்பிக்கொண்டு இருந்தது. அங்கே அந்த இளைஞன் நின்றிருந்தான். நல்ல களையான முகம். உயரமாக இருந்தான். கறுப்பு ஜீன்ஸ் மற்றும் மஞ்சள் டி-ஷர்ட் போட்டிருந்தான். என்ன டேஸ்டோ? இதில் கறுப்பு கண்ணாடி வேறு. முடி அலை போல பாய்ந்து இருந்தது. ஒரு 20 மதிக்கத்தக்க உருவம். சாதாரணமாக இருந்தால் என் பார்வை வேறு பக்கம் திரும்பி இருக்கும் – ஆனால் அவன் கையில் இருந்த தி கைக்காலஜி ஆஃப் சினிமா என்ற புத்தகம் என் கவனத்தை ஈர்த்தது. அட! இந்த நேரத்தில். ஒரு வேளை டி.எஃப்.டி மாணவனோ?
சினிமாவில் இரண்டு பிரிவு. ஒன்று இந்த டி.எஃப்.டி மாதிரியான அறிவுஜீவிகள். இவர்கள் சத்யஜித் ரே என்பார்கள், குறசாவோ, மகேந்திரன் என்பார்கள். ஆனால் இப்படிப்பட்டவர்கள் அவ்வளவாக சினிமாவில் ஜெயித்தது இல்லை, அவர்கள் படம் பெரும்பான்மை ஈகா தியேட்டர் பகல் காட்சிகள்தான். மற்றொரு பிரிவு அனுபவசாலிகள். பாம்புக்களையும், தேளையும் வைத்து வெற்றிப்படம் கொடுக்க தெரிந்த ஜித்தர்கள்.
மெதுவாக பேச்சு கொடுத்தேன்.
“ஹாய்! நீ யார் என்று தெரிந்து கொள்ளலாமா?’
“ஹலோ மேடம். அயம் ப்ரேம். டி.எஃப்.டி மாணவன்”
நான் நினைத்தது சரி. பேச்சு துணைக்கு ஆள் கிடைத்து விட்டது.
“ப்ரேம் எங்கே போற?”
“திருச்சி மேடம்”
“குட். நான் ராதா. நானும் அங்குதான் போகிறேன். என்னுடன் வருகிறாயா?”
அவன் தயங்கினான்.
“ஏன் உங்களுக்கு கஷ்டம்! நான் பஸ்ஸில் போய் கொள்வேன்” என்று தொலைவில்லுள்ள பஸ்ஸை காட்டினான்.
“டோண்ட் வொர்ரி. எங்கள் கார் அதை விட சௌகர்யம். உள்ளே வா. நானும் சினிமா பைத்தியம். நிறைய பேசலாம்”
இந்த வார்த்தை அவனை கவர்ந்து விட்டது.
“ஈஸ் இட்! அப்படியானால் நான் ரெடி!” என்று உள்ளே ஏறினான்.
ப்ரேம் என் பக்கத்தில் வந்து அமர்ந்துக்கொண்டான். எனக்கு இளைஞர்களை பிடிக்கும். அதுவும் இவ்வளவு கவர்ச்சியான இளைஞர் பக்கத்தில் உட்கார்வது கசக்குமா என்ன?
‘உங்களை பார்த்ததில் மகிழ்ச்சி! நீங்கள் திரைப்பட உலகத்தில் இருக்கிறீர்களா? நான் திருச்சி என் பெற்றோர்களை சந்திக்க போகிறேன்’ என்று பட படவென்று பேசினான்.
‘குட். நான் ராதா. பத்திரிகை துறையில் இருக்கிறேன். சினிமா விஷயங்களை கவர் செய்வது என் தொழில்.”
tamil new kama kadhaigal சினிமாவில் இதெல்லாம் சகஜம்
அருண் பற்றி சொல்லலாமா என்று நினைத்தான். வேண்டாம் இப்போதைக்கு என்று தோன்றியது.
‘திருச்சிக்கு டுரிஸ்டா’ என்றான்.
‘இல்லை. எட்வர்டை பார்க்கபோகிறேன்’
அந்த பெயரை கேட்டதும் அவன் முகத்தில் ஒரு மரியாதை.
“அவரை பார்க்க என்னையும் kooப்பிட்டு கொண்டு போகிறீர்களா?’ குரலில் லேசான நடுக்கம்.
‘ஷூயூர்! திருச்சி உனக்கு சொந்த vooரா?’
“ஆமாம் மேடம். இரண்டு வருஷத்துக்கு கழித்து போகிறேன்’
‘ஏன்?’
‘பச்ச்க்… சினிமாவில் முயற்சி செய்தேன். சான்ஸ் கிடைக்கலே! டைரக்டரா ஆகணும்னு ஆசை! இரண்டு வருஷம் பட்டினி கிடந்தாச்சு. அம்மாkooட டீ கடைக்கு வந்து விட்டேன். என் தலை யெழுத்து.’
இப்படி வாய்ப்பு கிடைக்காத எவ்வளவு திறமைகள் இருக்கு இங்கே! அடாடா! கிடைத்து விட்டார் ஒரு பொடென்ஷியல் டைரக்டர் நமக்கு!
பசியோடு சாதிக்க துடிக்கும் இளைஞன்.
சிங் அதற்குள் திரும்பி வந்தான். வந்தவன் ப்ரேமை அதிசயமாக பார்த்தான்.
“சிங், இது என் நண்பன். இவனும் திருச்சிதான் வருகிறான். சலோ’ என்றேன்.
சிங் பதிலேதும் பேசவில்லை. கார் மறுபடி கிளம்பியது! அவனை என் கடைக்கண்ணால் பார்த்தேன். இவனும் அழகாகத்தான் இருந்தான்.அவனும் லேசான வெட்கத்துடன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். இவனை ஆனந்த் kooட மனதில் கம்ஃபேர் செய்தேன். ஆனந்த் துணிச்சல்சாலி. ஆனால் இவனோ பக்கா ஜெண்டில்மேனாக இருக்கிறான். பெர்ஃபெக்ட் ரோமியோ – அமராவதி! லேசாக மனதில் காமம் எட்டி பார்த்தது. சிங்கால் தூண்டப்பட்ட காமம் இவன் மேல் பாய்ச்ச மனம் விரும்பியது. இவன் விருப்பப்பட்டால் நான் ரெடி! என்று மனம் உரக்க kooறியது. ஆனால் எப்படி நேரடியாகவா கேட்க முடியும். கேட்டால் கேஸ் என்று விடுவார்கள் நம் ஸொஸைட்டியில்.
ஆனால் மனதில் அவன் மறுக்க மாட்டான் என்று தோன்றியது. சினிமா உலகத்தில் இருந்தவன். இதையெல்லாம் பார்த்திருக்க மாட்டானா என்ன?
“ரிலாக்ஸ் பிரேம்- சிங்குக்கு சுட்டு போட்டாலும் தமிழ் தெரியாது’
அவன் அதீத குளிரில் நடுங்கிக்கொண்டு இருந்த மாதிரி பட்டது. அவன் உடல் லேசாக நடுங்கியது.
“நான் வேணா ஏ.சியை குறைக்க சொல்லட்டுமா?’
‘உங்களுக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம் மேடம். நானே Oசி!’
‘அப்படி எல்லாம் பேசாதே ப்ரேம்!’
கார் வேகமாக Oடிக்கொண்டு இருந்தது. ட்ரைவர் எல்லா விளக்குகளையும் நிறுத்தி விட்டார். எல்லாம் இருளாக இருந்தது. அவ்வப்போது கார் சில பெரிய கடைகளை கடக்கும்போது மட்டும் உள்ளே வெளிச்சம் வந்தது. சிங் ஏதும் பேசாமல் கார் Oட்டிக்கொண்டு வந்தான்.
ப்ரேமை எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அவன் அறிவு எனக்கு போதை அளித்தது! இவன் மிகப் பெரிய சினிமா டைரக்டராக வருவான் என்று என் உள் மனம் சொல்லியது. அவனை குழந்தை போல எடுத்து கொஞ்ச வேண்டும் என்பது போல இருந்தது. திருச்சி போவதற்கு முன் அவனுடன் இன்பம் அனுபவிக்க வேண்டும் என்று முடிவு கட்டி அதற்காக யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். நேரடியாக பேசினால் காரை நிறுத்தி இறங்கி விட்டாலும் விடுவான்! இந்த இளைஞர்கள் மதில் மேல் pooனை மாதிரி! எந்த பக்கம் குதிப்பார்கள் என்று சொல்ல முடியாது.
ப்ரேமை திரும்பி பார்த்தேன்.
‘ப்ரேம், என்ன தூக்கம் வருதா?’
‘இல்லை’
‘அப்ப என்ன வெட்கப்படறே-சிங்குக்கு சுட்டு போட்டாலும் தமிழ் தெரியாது’ என்று கிசுகிசுத்தேன். ப்ரேம் அமைதியாக இருந்தான். ‘
‘ஏன் என் பக்கத்திலே உட்கார்ந்து இருப்பது பிடிக்கலயா?’
ப்ரேம் சிரித்தான்.
‘நான் தொட்டால் நீ கத்துவாய் என்று நினைத்தேன்’
‘மை காட்! யூ சில்லி பாய்!’
‘நான் ஒன்னும் பையனில்ல!’ என்றான் sooடாக!
‘ம்ம்ம் தெரியுது! நீ சின்ன பையனில்ல என்று! ஆனால் ஏன் பெரியவன் மாதிரி செய்யமாட்டேன் என்கிறாய்?’
‘நான் என்ன செய்யனும்னு சொல்றே’
‘சின்ன பாப்பா, கிட்டே போர்வைக்குள் வா. அப்படியே கட்டிப்புடி!’
அவனும் லேசாக என் அருகில் வந்தான். நான் சொன்னப்டி செய்தான். முதல்படி தேறிவிட்டான். அவன் கை என் இடுப்பை அப்படியே வளைத்தது. அப்படியே அவன் கை என் இடது மார்பகத்தை பிடித்தது.
‘Oஒ என் மார்பகத்தை பிடிக்க விரும்புகிறாயா ப்ரேம்? என்று கிசுகிசுத்தேன். ப்ரேம் தலையாட்டினான்.
‘அப்ப முதல்ல போர்வையிலே நல்லா வா? ‘ என்று நான் போர்த்தி இருந்த போர்வையை எடுத்து அவன் மேதும் போர்த்தி விட்டேன். அவனும் உள்ளே வந்தான்.
சிங் திரும்பி பார்த்தான் ஒரு விநாடி. “ரொம்ப குளிர் சிங்ஜி’ என்றேன். பதில் சொல்லாமல் திரும்பி கார் Oட்ட ஆரம்பித்தான் சிங்.
போர்வைக்குள் நான் அவன் வலது கையை பற்றி என் மார்பின் மேல் வைத்துக்கொண்டேன். அவன் என் மார்பை என் கேலையுடனே கசக்கினான்.
‘இதுதான் எனக்கு முதல் தடவை’ என்றான். அவன் கைகள் என் மார்பகங்களை அப்படியே கசக்கியது.
‘உனக்கு என் மார்பகங்கள் பிடித்திருக்கிறதா?’ என்றேன்.
‘ம்ம்ம்ம்’ என்றபடியே ப்ரேம் என் மார்பை கசக்க ஆரம்பித்தான். நான் அவன் செய்கைகளை பார்த்து புரிந்துக்கொண்டேன். நான் என் சேலையை அப்படியே தழைய விட்டு என் பிளவுஸ் ஹீக்குகளை அப்படியே கழட்டினேன். ப்ரேம் என் நிர்வாண மார்பக பகுதிகளை உணர்ந்தாலும் என் பெரும்பான்மையான மார்பகங்கள் என் ப்ரா உள்ளேயே இருந்தது. என் ப்ராவை லேசாக தடவினான். “பொறு’ என்று என் இடக்கையால் என் ப்ரா ஹூக்குகளை கழட்டினேன். இப்போது என் ப்ரா அவன் கையில் விழுந்தது. என் தடி மார்பகங்கள் அவன் கையில் பொத் என்று விழுந்தது.
ப்ரேம் தன் தலையை போர்வைக்குள் நுழைத்து என் மார்பகங்களை நன்றாக பிசைந்தான். என் முலைகளை நன்றாக கடித்தான்.
“டேய் மெதுவா கடி! நான் ஏதாவது எக்குதப்பா முனகினால் சிங் பார்த்து விடுவான்.ஏதாவது பிரச்சனையாகப்போகிறது. மெதுவாக கசக்கு. ரொம்ப கடிக்காதே’ என்றான்.
Part 2 tomorrow
